ضراب ها در تبدیل آذربایجان به بزرگترین تولید کننده محصولات فولادی بخش خصوصی ایران سهامدارند

نظریه “تخریب خلاقانه” را در اوایل قرن بیستم “جوزف  شومپیتر” دانشمند اتریشی الاصل با تاکید بر این نکته که نیروهای فکری و اقتصادی می توانند با خلاقیت و نو آوری بنیان های نظم موجود را به هم ریزند طرحی نو اندازند و کسب و کار  جدیدی را در حوزهای خدماتی ،تولیدی،صنعتی  راه اندازند و پیش برند ارایه شد.وی که  پدر کار آفرینی در اقتصاد لقب گرفته اعتماد به نفس بالا و انرژی مهار نشدنی درونی را در کار آفرینی موثر می دانست و مثل اکثر علمای اقتصاد معتقد بود که کار آفرینی یک خصلت کاملا ژنتیکی نیست بلکه باید زمان و نیازهای بازار و توسعه کسب و کارهای جدید را شناخت.و با پشتکار و ثبات رای دست به کارهای شاقی زد.به همین منوال ها بود که عده ای از صاحبان فکر و سرمایه در دو دهه اخیر در آذربایجان شرقی دست به تاسیس و راه اندازی شرکت های فولادی کردند.اصفهان یکه تاز  تولیدفولادو آهن کشور بود و توسعه شهرسازی و ایجاد ساختمانهای بزرگ و بلند مرتبه نیاز به تامین انواع محصولات آهنی و فولادی داشت و شهر تبریز می رفت تا به دومین شهر بلند مرتبه­ساز کشور تبدیل شود و حمل و آوردن این نوع محصولات از مرکز کشور علاوه بر بالا رفتن هزینه ها به پرستیژ صنعتی منطقه نیز افت بود و لطمه می زد و در همین اثنا تعدادی از صاحبان سرمایه با آوردن تکنولوژی و ماشین آلات به تاسیس واحد های فولادی در آذربایجان شرقی  دست زدند و امروز این نقطه از کشور به بزرگترین مرکز تولید محصولات فولادی بخش خصوصی کشور تبدیل شده و بالای دهها هزار نفر مستقیم و غیر مستقیم در این بخش فعالند و صادرات محصولات فولادی استاندارد به بازارهای مصرف داخلی و خارجی از سال های پیش آغاز شده و تداوم دارد. و همین کارهای بزرگ از سوی سربازان فداکار کارآفرین، آذربایجان شرقی را علاوه بر قطب اول تولید محصولات فولادی  بخش خصوصی به عرصه تجارت انواع تولیدات متنوع آهنی و فولادی در کشور تبدیل کرده که مایه مباهات و افتخار است. در این میان نام بلند ضراب ها در داخل و خارج به زبانها افتاده و فوت سرگروه این خانواده تجارت پیشه، زنده یاد حاج حسین ضراب موجی از تاثر و تاسف فعالان اقتصادی و افکار عمومی را بدنبال داشته است.

زنده یاد حاج حسین ضراب در زمینی به مساحت ۵۰ هکتار اولین شهرک خصوصی فولادی را در تیکمه داش راه انداخت که با افتتاح واحد تولید شمش با ظرفیت 50 هزار تن در سال و تولید ۳۰۰ هزار تن انواع میلگرد با استانداردهای جهانی نامی آشنا و برندی معتبر در بازارهای داخلی و خارجی در آمده است و محصولات تولید شمش آن برای ۴۰ کارخانه مایه دلگرمی است. با این حال شامگاه دوشنبه ۱۷ مهر هزاران صنعتگر و تولید کننده و کارفرما و کارگر در هتل لاله تبریز گرد هم آمدند و با نثار گل و آزادی ده‌ها زندانی و تامین هزینه بخشی از بیماران یاد و نام این کار آفرین فقید را گرامی داشتند. در این میان اعلام برخی از موسسات نیکوکاری در تامین بخشی از فعالیت های اجرایی و عمرانی با کمک های نیکوکارانه حاج حسین ضراب شنیدنی بود. از جمله تامین میلگرد ساختمان در حال احداث خانه قلب تبریز و  طرح های توسعه سازمان های مردم نهاد در تهران و تبریز و  یا درسایر مناطق محروم کشور حسن نظر این فقید عزیز سفرکرده آذربایجان شرقی را حکایت می کرد. واقعیت این است که در دنیای متمدن بخش مهمی از در آمدها و ثروت کارآفرینان و سرمایه داران و صاحبان در آمدهای بزرگ در بخش های نیازمند آموزشی،درمانی ،اداره موسسات سالمندی و یتیم خانه وامور عام المنفعه هزینه می شود و ان شالله این سنت های حسنه که توصیه بزرگان دین و اندیشه  و مسئولیت اجتماعی بزرگی است در کشور ما نیز بیشتر ساری و جاری گردد و در این ایام سخت اقتصادی و شیوع معضلات اجتماعی بخشی از ثروت صاحبان کسب و کار ها در سر و سامانی نیازمندان بکار آید و جلب رضای خالق و مخلوق باشد.چرا که بخشی از فلسفه زندگی رسیدگی و رفع نیازهای همنوعان بشریت بوده و کاستن از آلام و درد های جامعه امری ستودنی است. یاد و خاطره همه مردان خلاق و تجارت پیشه و صاحبان صنایع و کسب و حرف و پیشه تبریزی از جمله زنده یاد حاج حسین ضراب را گرامی می‌داریم و به تلاش‌های خستگی ناپذیر در ثروت آفرینی و اشتغالزایی آنها ارج می نهیم و ان شالله در روز جزا در پیشگاه بزرگ پروردگار عالمیان رو سفید باشند و مورد عفو و رحمت حق قرار گیرند.

به قلم محمد فرج پور باسمنجی